selam. ben cihan. bu projede en çok baş ağrısı çeken ve daha şimdiden stresten ağzında yaralar çıkan biriyim. en önemlisi bu sanırım. bu projede sıradan biri olmak. bu benim bloga ilk girişim. ve cool olmak adına son girişim olucak :) bugün baks bani projesi start alalı çok uzun bir süre olmadı ama gelinen nokta gerçekten heyecan verici. sokakta boktan dizilere bağımlı hale getirilmiş nice yetenekli gençler var. ama bunlar gerek oyuncu gerek kamera arkası hayatlarını kazanmak için bir nevi kendi hayallerinden vazgeçip endüstriyel çarkın bir dişlisi olmayı kabul etmek zorunda bırakılıyorlar. ben bir sanat öğrencisiyim. ben sanat okudum. sanatı her alanında her gün anlamaya ve yakalamaya çalışıyorum. ayaklarımın bastığı yerden baktığım dünyada, dünyamda huzursuzluk ve kaos görüyorum. karamsarlık her yanıma çöküo. mesela en mutlu olduğunuz anı düşünün. eğer bununla alakalı kafanızın içinde geriye gitmeye çalışıyosanız sıçtınız. en mutlu anımızı bile düşünecek boyuta geldik. aslında bu çok anormal bir durum mu sizce? zaten hayat sıkıcı değil mi yani. ( yazı çok didaktik olmaya başladı sıkıldım az sonra kaçıcam)
Başka paragrafa geçiorum belki daha eğlenceli şeyler yazabilirim. Televizyon mesela. Hüzünlü bonibon şekerleri yaratmaya çalıştık. Hüzünlü bonibon şekerleri olur mu demeyin. Hüzünlü bonibon şekerleri her zaman vardılar zaten.
sıkıldım. son paragraf. bu film kimseye laf anlatma derdinde değil inanın. ne garip oysa içeriği göze sokmalarla dolu. ama asla biz hayatı çözdük şeklinde değil. biz de bu pisliğin içindeyiz ve çırpındıkça batıyoruz.
sondan bir sonra ki paragraf. özgürlük alanı yaratmak en büyük hayalimdi. benden büyük bir senarist ya da büyük bir oyuncu ya da büyük bir yönetmen olmamı beklemeyin asla. fakat ben özgürlük alanı yaratan insanlar arasında yer aldım o gün diyebileceğim. bence bu en önemlisi. enerji yaratmak.
şimdi küçük bir sır.
ekipteki herkese bayılıorum.
http://fizy.com/#s/1lrhyf
